Her zamanki gibi işe giderken ve gelirken toplu taşıma araçlarını kullanıyorum. Her gün yüzlerce insan görüyorum ve tip tip insanlar. Dalasım geliyor gerçekten. Cahil ve kro herifler!
Neyse ki işden dönerken Zeytinburnu - Bağcılar tramvay hattını kullandım. Oturduğum yer önlü olarak 4 kişinin oturabileceği bir koltuk düzeni vardı ve karşımda bir kız oturuyordu.
Ayakta duran insanlara bakıyordum. İlginç bir herif vardı. Öyle bir bakışı vardı ama gerçekten tam dayaklık, pis pis bakıyordu.
Az sonra kızın yanı boşaldı ve o herif kızın yanına öyle bir oturdu ki, kendini salıverdi gerçekten. Kızın üzerine düştü nerdeyse.
Kız bundan rahatsız oldu, iyice kapanmaya başladı. Adam hala garip garip bizlere ve o kıza bakıyordu. Ben az çok anladım derdinin ne olduğunu ama nedense sesimi çıkaramadım.
Sonra benim yanımdaki adam kalktı ve bunu gören kız ilk fırsatta benim yanıma oturdu. Sonra adamda onun kalktığı yere geçerek (kızın karşısına) kıza şunları demeye başladı;
“Neden geçtin oraya? Çok mu korktun, söylesene. Bak beni tanırsın. İstedim mi vermek zorundasın. Söylesene ne kadar istiyorsun”
Hoppala ne oluyor yahu… Gözümün önünde kıza sözlü tacizde bulunuyor. Gerçekten çok sinirlendim. Orada o herife saldırmak istedim ama nedense hiç elimi kaldırma gibi bir fırsatım olmadı.
Bulaşmak istemiyordum adama. Oradan kalktım ve kapıya doğru yaklaştım. Sonra onları gözetledim. Kız çok korkmuştu, ne yapıcağını bilmiyordu sanki. Adamında tipinden ne olduğunu anlaşılıyordu. Neyse ki bir günde öyle geçti…
Ama o adamı eğer yolda görürsem gerçekten saldırıcam, Adi herif! O kızın yerinde kendi yakınımızda olabilirdi.