İçinizde Kalmış,Paylaşmak İstediğiniz Ne Varsa Buraya Yazın!

Aykırı Olmayan,Düzgün,Ciddi,Söyleyince,Anlatınca Rahatlayacağınız Konuları Buraya Yazalım !

Çiftçi memleketi ya, mahallemizin ara sokaklarında hep traktör römorkleri dururdu. Onlar kimindi, hangi traktörlere takılıyordu hiçbir çocuk bilmezdi. Hele kış ise, aylarca hiç kıpırdamadan orda dururlardı. Kimse kullanmazdı onları. Bizim dışımızda…

Çocukluk işte… Terkedilmiş her şeye saldırıyor. Zor bela çıkardık içine 80 santimlik boylarımızla, kızlı erkekli köşe kapmaca oynardık. Bir o köşesine, bir bu köşesine koşturdukça römork sallanır, kapaklarındaki zincirler birbirlerine çarpar, müzik gibi ritmik sesler çıkarırlardı : ) Hey gidi günler hey…

(Alnt)

alnt.
Bizim genlerimize işlemiştir silah. “Issız bir adaya düştüğünüzde yanınıza alacağınız üç şey nedir?” sorusuna birçok Türk “At, avrat, silah” diye cevap verir : )

Silah açısından bu derece tutkulu olmak, bu hırsı sevinçli hadiselere de taşıyor maalesef. Kazanılan milli maçlardan sonra, düğünlerde ortaya çıkan kendini bilmezler tak tak tak tak… diye saydırır kurşunları havaya. Ne anlarlar bu eylemden bilemiyorum…

O fors olsun diye havaya sıkılan kurşunlar, ertesi gün gazetelerin üçüncü sayfalarına manşet olur; “Kör kurşunlar 3 can aldı”. Bu yüzden her kazanılan milli maçtan sonra üzlürüm. “Ahh… Yine bir şansız insan ya ölecek ya yaralanacak” diye iç geçiririm…

Sevinmek için silahı değil, gülümsemeni kullan be hey vicdansız!

Karamela denilen incir ezmeli tatlı vardı, çiklet gibi kağıtlara sarılı. Kağıtın içinde Osmanlı büyüklerinin resimleri vardı.

Ekmeğe yağ sürüp, şeker döküp yerdik, ne tatlıydı bir bilseniz.

İki bisküvi arasına lokum koyardık. Yanında da gazoz varsa dünya senindi.

Şimdi her şey var, ağız tadı yok. Binalar, insalar, kalabalık, hayat karışık. Büyük, küçük kaybolmuş. Ama yine de hayat güzel.

Benim garip bir huyum vardır. Kendimi çok olumsuz hissetiğim zaman sevdiğim arkadaşlarıma giderim, onları güldürürüm, ben de rahatlarım.

Parkta adamın biri ağlıyormuş, ona demişler ki, “Git bak, ileride palyaço var. Seni de güldürsün“. Adam da “O benim zaten” demiş. Onun misali.

Arkadaşım aynı zamanda biraz akraba da olur. Geç vakitte yattık. Onun küçük kızı, benim de kızım salonda üçümüz yatıyoruz.


Eşi aşağıdan zile bastı. Üçüncü kattayız. Arkadaşım bir gün önce eşi ile tartışmış, kapıyı açıp, gidip yatak odasına yatmış. Kocası da gelirken alkol fıçısına düşmüş, üfleme profilini aşmış. Direk salona geldi. Meğerse karısına darılınca, kızları alıp, salonda yatarmış.

Adam bir taraftan “Gız Hülya, darıldın mı gız” derken bir taraftan da kemerini çözmeye çalışıyor. Arada kendini bir sağa bir sola vuruyor. Beni farkeder dedim. Ben sarı saçlıyım. Meğerse adam renk körünü de geçmiş.

Hemen doğruldum. “Benim abi, benim” diyorum, hiç istifini bozmuyor. “Yenge bir şarkı söyle” diyor. Gecenin bir vakti, solist olmaya niyetim yok. Arkadaşıma “Alsana kocanı başımdan” diyorum, o da oturmuş gülüyor.

Kazasız belasız iki şarkıyla kurtulduk. Sabahleyin de oğlu, gayet muzur “Az daha cici annem oluyormuşsun” demez mi? Babası sabahleyin evden hırsız gibi kaçtı. Çok utanmış.

Az daha, ne şehittir ne gazi, bir de akrabalığı pekiştitirecektik.